3 hoogtepuntjes

Op veler verzoek toch maar weer een update van de deze kant van de wereld. We lopen hier nog steeds lekker ondersteboven en zien elke dag weer wat meer van de zon. De temperatuur stijgt en zo nu en dan is het (bijna) een hele dag droog. Maar ik heb me laten vertellen dat dat puur geluk is want de laatste maanden van het jaar is het over het algemeen erg nat!

De middelbare scholen hebben net twee weken vakantie gehad wat ervoor zorgde dat al m’n potentiele onderzoeksdeelnemers (de 18 jarigen) ook daadwerkelijk beschikbaar waren voor het onderzoek en ik in 14 dagen mijn nummers zag verdubbelen. Daar kwamen wel wat lange dagen en weekenden in het lab bij kijken, maar dat mag de pret niet drukken, alles in de naam van de wetenschap zullen we maar zeggen.

Zoals je waarschijnlijk al gezien hebt is mijn haarkleur drastisch veranderd sinds de vorige keer. Dat was het gevolg van weer een modeshow voor dezelfde boutique waar ik al twee keer eerder voor gelopen heb. Ze hadden dit keer echter geen natuurlijke roodharige tussen de modellen zitten en hadden besloten dat ik dat ging worden... Hoewel ik t erg spannend vond om eens echt wat anders te doen met m’n haar ging de PERMANTE kleur er toch niet helemaal vrijwillig in. Maar goed, nu weet ik dus hoe ik eruit zie met rood haar en ik weet waar ik het weer kan laten terug verven in m’n normale kleur. (En dat gaat snel gebeuren want ik ben al wel weer klaar met t roodharige avontuur).
De show zelf viel me heel erg tegen. De kleding was mooi, de locatie ook, maar de hele dag was een en al stress. Er waren 3 professionele modellen die niet met ons wilden praten omdat ze zich te goed voelden, we werden van hot naar her gecommandeerd en beschuldigd van allerlei idiote dingen zoals de schoenen door elkaar gooien...zucht. En daar kwam ook nog bij dat we niet uit de ruimte konden waar de make-up en het haar gedaan werd omdat ‘mensen ons dan zouden zien’. Dat betekende dat we van 13.00 uur tot 21.00 uur met 15 man op 30 m2 zaten zonder eten of drinken. Ik had het wel gehad met al het modellen gedoe toen!
Vlak na de APT 86 show was er nog een show die georganiseerd was door een van de Rotary clubs in de stad. Zij hadden mijn Rotaract Club gevraagd te helpen achter de schermen, maar op de vergadering daarover bleek dat ze modellen tekort hadden en of wij (ik en nog twee andere Rotaracters) niet ook zouden willen lopen. Nou ja, vooruit dan maar (hoewel ik me de week ervoor nog zo had voorgenomen het nooooooit meer te doen)! Dit keer waren het allemaal Nieuw Zeelandse merken en zelfs een opkomende NZ ontwerpster, Ooby Rynn. De show was in tegenstelling tot de andere een hele dag lol. Leuke “modellen”, aardige organisatie en vooral heel relaxed allemaal, maar zeker niet minder professioneel. Ik heb m’n mening dus maar bijgesteld en wil nu nooit meer een show doen voor APT 86 (klink ik al als een arrogant model? hihi).

Dan ook nog een sportief hoogtepunt dit keer. Vorige week heb ik namelijk ingevallen in het Caro Bowl team (it has my name on it!) van mijn tennis club. Dit is de hoogste competitie die in Nieuw Zeeland gespeeld wordt en de teams bestaan dan ook alleen maar uit toppers (de nummers 7, 9 en 18 van NZ in mijn team). Waarom zat ik er dan in, zal je je misschien afvragen.... nou, niemand anders van de echte toppers kon invallen dus dan komt de vraag uiteindelijk bij de spelers van het team eronder (mijn team dus) terecht. Ik was zo ontzettend zenuwachtig! Niet normaal man! Maar als je dubbelt met de voormalig nr 68 VAN DE WERELD (Pavlina Nola) dan kan je bijna niet anders dan winnen! En dik ook; 6-2 6-1. Er hoorde ook een singel wedstrijd bij en de persoon tegen wie ik speelde bleek ook een invaller te zijn, dus ik zag mijn kansen stijgen van minder dan 0.0001% naar een iets minder onwaarschijnlijke winst en uiteindelijk was ik haar zelfs de baas met 7-6 6-0. Ik liep op wolken de volgende dagen! Dat ik de dag erna in m’n eigen competitie dik verloor van een klein meisje ben ik al lang weer vergeten!

Bij deze beloof ik plechtig dat er niet zoveel tijd zal zitten tussen deze update en de volgende. Ik ga namelijk woensdag voor 5 dagen naar Nelson en omgeving op het Zuider Eiland en ik weet zeker dat er genoeg te vertellen valt over die trip.

Tot snel dus!

Kus Caroline