Oost, west... waar is thuis?

Tja, en toen was het afgelopen met het avontuur. Klaar met Nieuw Zeeland, klaar met de Kiwi’s, voorlopig even klaar met het onderzoek. Ik ben inmiddels alweer dik een week terug in Nederland maar zit nog midden in het reintegratieproces.
Het is hier koud! Minstens 25 graden kouder dan daar wat op een bepaalde manier ook wel fijn is. Het klopte niet om daar over straat te lopen als de mussen dood van het dak vielen en Mariah Carey en Wham schallen uit de speakers. Maar om nou gelijk met sneeuw te gaan gooien in November is ook weer een beetje overdreven hoor.

Verder is Nederland zo hetzelfde! Net of ik nooit ben weggeweest. En toch moet ik wennen aan al die gewone dingen. Ik moet wennen aan het rechts rijden, aan het altijd fooi geven in een restaurant, aan het niet voor elk wissewasje kunnen pinnen en aan de moeizame werkwijze van officiële instanties. Aan de vaart waarmee iedereen leeft, aan de concentratie mobiele telefoons en aan de onbeschoftheid van sommige trein- en metroreizigers.

Een omgekeerd lijstje kan ik maken over Nieuw Zeeland. Nu al mis ik de ontspannen levensstijl, de can-do cultuur, de slechte chauffeurs en de brandende zon door de dunne ozonlaag. Ik mis mijn vrienden afkomstig uit elk continent, de weidsheid van de ongerepte natuur en de onbezorgdheid die over het hele land hangt.

Maar ik ben zo blij om mijn vrienden, familie en Arnoud weer te zien! Zonder twijfel weegt dat zwaarder dan al het nieuwe oud van dit land en al het moois dat ik heb achtergelaten. Ik moet me weer leren aanpassen aan Nederland en dat lukt vast snel, maar ik heb een stukje Nieuw Zeeland meegenomen en dat laat ik nooit meer los.

Bedankt voor het volgen van mijn blog. Het was fijn om berichtjes uit Nederland en andere plekken op de wereld te krijgen.

Tot snel.

Caroline