De eerste dagen

Hier is dan het eerste bericht vanaf de andere kant van de wereld, hoewel ik voor sommigen nu juist dichterbij ben dan toen ik in Nederland was…

Ten eerste wil ik iedereen onwijs bedanken voor alle mailtje, telefoontjes en smsjes die ik heb gekregen. Ik hoop dat jullie begrijpen dat ik niet op alles kan antwoorden, maar ik doe wel m’n best hoor!

Na een emotioneel afscheid op Schiphol en op London Heathrow begon het avontuur. In m’n eentje naar LA en daarvandaan door naar Auckland (NZ). Twee (eigenlijk drie als die naar London ook meetelt) prima vluchten gehad met voornamelijk op het laatste stuk veel slaap. Vandaar dat het toen ik om 6.45 uur in Auckland landde ook echt als ochtend aanvoelde en ik slechts een minimale jetlag heb gehad. Ergens halverwege de Pacific kwam de purser van de vlucht nog wel even vertellen dat mijn koffers in LA waren blijven staan, maar dat was niet zo heel erg, vond hij. Gelukkig bleek er bij aankomst helemaal niets aan de hand te zijn en stonden ze gewoon op de band. Pfft, ik was al bang dat ik nog een hele dag in dezelfde kleren rond zou moeten lopen.

Ik werd opgepikt op het vliegveld door een van mijn toekomstige collega’s Janene die me naar mijn tijdelijke verblijf bracht, wat echt recht tegenover haar eigen huis is. De komende twee weken zit ik in The Railway Campus, het oude centrale station van Auckland wat nu gebruikt wordt als studenten accommodatie. Het ziet erg chique uit (zie foto) en heeft zo’n 10.000 regels, maar ondertussen doen de lichten het gewoon niet. Leuk als je ’s avonds thuiskomt en dat nog niet eerder ontdekt had. Op de tast is het niet zo heel erg makkelijk, dus heb ik m’n laptop maar aangezet en de koelkast open om toch nog wat te kunnen zien.

Vandaag ben ik op verkenningstocht gegaan door de stad en heb de nodige zaken geregeld als bankrekening (waarvan het openen echt bizar makkelijk ging), nieuwe simkaart met NZ nummer (+64 2139 3438 ) en internet op mijn kamertje. Nu moet ik nog even op zoek naar een huisje om hierna in te wonen (ik mag hier maar tot 12 februari blijven omdat dan het collegejaar begint en het verhuurd is aan andere studenten) maar dat schijnt niet al te moeilijk te zijn. Janene is al druk op zoek geweest naar woonruimte op Trade Me, wat het Nieuw Zeelandse E-bay/Marktplaats is, en er zit best wel wat tussen. Wat heel leuk is, is dat er hier relatief weinig hoogbouw is en er hele wijken zijn met ‘oude’ huizen die in de koloniale stijl (lees: Amerikaanse cottages) gebouwd zijn waar studenten en young professionals in wonen. Ik hoop zelf ook in zoiets terecht te komen. Het is toch ondenkbaar dat je als student bijvoorbeeld midden in Amsterdam met 4 mensen in een vrijstaand huis met tuin en uitzicht over de hele stad zou wonen?

Verder heb ik nu nog niet zoveel te vertellen behalve dat er ontzettend veel kleine dingen zijn die opvallen hier. Zo is het ontzettend multicultureel (o.a.18% Aziatisch), drinken ze net als in de UK onwijs veel thee met melk, hoor je een heel spacey bliebje als het voetgangerslicht op groen springt, zegt iedereen ‘ How you go sweet’ tegen iedereen, steken voetgangers een extreem druk kruispunt overdwars over, kunnen Kiwi’s echt niet rijden (!) en hebben ze zelfs Bolletje beschuit in de supermarkt die net als de fastfood- en buitenlandse restaurants gewoon 24 uur per dag open is.

Dit weekend ga ik waarschijnlijk wat sightseeing doen en daarna kom ik jullie weer lastig vallen met mijn verhalen.

Bye for now!