Pijlstaartroggen in de Pacific

Kia Ora!

Inmiddels is het alweer een week verder en heb ik erg veel verhalen te vertellen.
Zaterdag heb ik nog wat sightseeing gedaan en ben ik op de Skytower geweest (hoogste punt van het zuidelijk halfrond) om de stad eens even van bovenaf te bekijken en te bepalen waar ik het liefst mijn huisje zou hebben. Als je daar bovenop staat hangt er een bordje met “ Jumper in …(5) minutes” beetje vreemd natuurlijk, maar wat dan nog vreemder is, is dat er dan 5 minuten later een mannetje in een geel/blauw pak voor het raam bungelt alvorens hij naar beneden stort. Het is maar waar je zin in hebt!

Zondag ben ik meegenomen naar Whangaparaoa zo’n uur ten noorden van Auckland waar prachtige stranden zijn met op de achtergrond de skyline van de stad. Het was zo geweldig! Ik heb gezwommen in de Pacific (voor het eerst in m’n leven) ik kon gewoon zover als ik ging de bodem blijven zien. Toen het tij wegtrok was het zelfs nog mooier omdat toen tussen de rotsen allemaal schelp/zee dieren bleven liggen in de ‘rockpools’. (zie foto’s) Het leek wel een aquarium. Zeesterren, seabiscuits (lijken fossielen van zeesterren in de vorm van een ‘biscuit’ maar zijn levende wezens), slakken, garnalen en honderden soorten schelpdieren. De grootste schat die ik heb gevonden is een zeker 10 cm grote ‘shell- schelp’.
Wat me echter wel even de stuipen op het lijf heeft gejaagd is een PIJLSTAARTROG die onder me door zwom. Ik dacht hem al te zien, maar was toch in de veronderstelling dat mijn fantasie net iets te levendig was. Toen hij met zijn vleugels begon te wapperen en een stukje verder zwom kon het echter niet meer missen. Ik denk dat hij zo’n halve meter in doorsnee was. Vind ik best groot, maar Janene verzekerde mij ervan dat er hier ook nog veeeel grotere pijlstaartroggen zijn. Fijn….

Maandag nog een dagje stad. Ben door het grootste park van Auckland, het Auckland Domain, gelopen en waande me daar echt in de bush. Alleen maar tropische planten, een beekje en honderden vogels midden in de stad zonder ook maar 1 geluid van een auto. Echt fantastisch, het is nu al m’n lievelingspark.
Vervolgens ben ik toch maar het Auckland museum ingegaan om wat meer te leren over de Maori bevolking en het ontstaan van de stad. Auckland is gebouwd op de restanten van 48 vulkanen die allemaal nog niet bewezen dood zijn. Dus dat is een lekker veilig gevoel…ahum. En het museum vol historische schatten staat midden op een van de kraters van de vulkanen. Slimme jongens die Aucklanders.

Maandagavond ben ik voor het eerst gaan kijken bij een huisje in de wijk Ponsonby (de wijk met alle vrijstaande villas waar studenten wonen). Ik had geen idee hoe de selectieprocedure voor een nieuwe huisgenoot werkt hier in Nieuw Zeeland, maar gelukkig lijkt het op het oerhollandse hospiteren. Ik kwam langs voor een rondleiding, gaf aan of ik interesse had of niet en werd de volgende dag gebeld dat ik het geworden was. Lang niet slecht. In 1 keer raak! Dit weekend ga ik verhuizen en kom dan te wonen in een huis met 4 andere jongens en 1 meisje (die overigens half Nederlands is, hoe toevallig?). Ik krijg wel een beetje een kleine kamer, maar ja, je kan niet alles hebben. We hebben zelfs een privé-jungle, oftewel een achtertuin! Voorlopig heb ik alleen deze foto, maar er zullen er snel meer volgen denk ik.

Dinsdag heb ik al mijn eerste bekende gezien. Een oud middelbare schoolgenootje en geducht tennis tegenstandster, Liset Leerkes, is maandag in Auckland aangekomen om in Nieuw Zeeland rond te trekken voor een paar weken. We hebben de hele dag rondgelopen en onszelf getrakteerd op een diner pour deux tegenover de Railway Campus.

Gisteren ben ik voor het eerst naar het laboratorium geweest en werd daar verrast door het grote aantal Nederlanders dat er werkt en studeert. Dat verwacht je toch niet helemaal aan de andere kant van de wereld. Maar wel leuk natuurlijk.

Na zo’n 3 keer dezelfde rondleiding gehad te hebben door 3 verschillende mensen die heel aardig mij aan iedereen voor wilden stellen (wat dus ook al 3 keer gebeurd was) kreeg ik een flinke stapel papieren op mijn bureau (jaja, dat heb ik al!) om even in te vullen en werd duidelijk dat er zich een ander probleem had voorgedaan wat ik allang had kunnen weten, maar te goed van vertrouwen nog niet achteraan was gegaan. MIJN VISUM. Niet geheel onbelangrijk. In Nederland was mij door de Nieuw Zeelandse ambassade aangeraden alles hier pas uit te zoeken, want dat was veel makkelijker omdat ik dan dichter bij het vuur zou zitten. Nou mooi dat dat dus niet waar is! Mijn studentenvisum krijg ik voorlopig nog niet want daarvoor moet eerst mijn hele voorstel door tig commissies goedgekeurd worden wat zeker zo’n 2 maanden zal duren. Maar na veel gedoe ga ik dan nu tijdelijk een working holiday permit krijgen totdat mijn studentenvisum geregeld is. Heerlijk die bureaucratie!

Ik zal jullie verder niet lastig vallen met saaie werkverhalen. Dat komt wel als ik echt niets meer meemaak hier.

Voorlopig staan er nog aardig wat regeldingetjes op het programma en ga ik dit weekend verhuizen. Dus ik zal me niet vervelen denk ik zo.

O ja, sneeuwt het nou in Nederland?

Kus Caroline