Tour de NZ

Het is even geleden dat ik een berichtje heb geplaatst en ik heb nu dan ook heel erg veel te vertellen. De afgelopen anderhalve week is Arnoud hier geweest en zijn we druk het land aan het verkennen geweest. Ik weet zeker dat ik daar minstens 10 A4-tjes over kan vertellen, maar dan weet ik ook zeker dat ik minstens de helft van jullie ergens op een kwart al kwijt zal raken. Vandaar dat het niet zo’n ontzettend lang verhaal wordt, maar dat ik voornamelijk erg veel foto’s zal plaatsen. Die zeggen tenslotte toch meer dan 1000 woorden, hoezo cliché?

Na 24 uur vertraging arriveerden Arnoud en Sayida (de reisgenoten, om maar even in de NZ sferen te blijven) op Auckland international Airport. Nadat zij eerst een paar dagen naar het congres (de reden van hun komst, yeah right) waren geweest zijn we in een afgeladen Suzuki Escudo die eigenlijk nog een grote reparatie nodig had maar die niet gekregen heeft, met koffers en heel veel kleine tasjes de hort op gegaan.

Eerst richting het noorden waar we de allereerste nacht gekampeerd hebben (met echte tentjes) bij de Kai Iwi lakes. Heel mooi en rustig en een hele kampeer ervaring. De tenten stonden binnen 10 minuten allebei dus het leek wel of we met professionele kampeerders te maken hadden.

Via de westkust en een groot Kauri-bos (hele grote dikke bomen) zijn we toen naar de Bay of Islands aan de oostkust van het noordelijkste stukje Nieuw Zeeland gereden. Dat is het Nieuw Zeeland uit de reisgidsen met de lekker-maak plaatjes. Nou, zie hieronder, het is echt waar! We hebben een tocht gemaakt door de Bay of Islands en naast prachtige strandjes, tropische wateren en het wereld beroemde Hole in the Rock ook nog dolfijnen gezien.

Verder hebben we het dorpje Waitangi aangedaan waar het Waitangi verdrag getekend is tussen de Maori stammen en de Britse bezetters en zijn we voor de tweede nacht door gereden naar KeriKeri. Inmiddels waren we al overgestapt van kamperen naar hostels en lodges die gezelliger, warmer, comfortabeler en niet eens zo heel duur zijn.

Toen kwam een grote lange reis van de Bay of Islands helemaal naar het Coromandel Peninsula. Dat was een hele dag in de auto over long and winding roads, maar de tocht naar een bijna verlaten Cathedral Cove de volgende dag en een bezoek aan Hot Water Beach (waar je een kuil graaft op het strand die vervolgens volloopt met bijna kokend heet water) maakten het de reis meer dan waard.

De man in het gezelschap had zijn zinnen gezet op het bijwonen van een rugby wedstrijd en dat was dan ook de volgende stop. In Hamilton hebben we de Chiefs (home team) overtuigend zien winnen van de Western Force (Australie). Het was meer een familie aangelegenheid dan een alleen voor mannen interessante sportwedstrijd dus wij, de vrouwen, hebben ons ook zeer goed vermaakt (o.a. met 30cm lange hotdogs)

Diezelfde avond nog naar Rotorua gereden en ons daar de volgende dag verbaasd over alle geothermische activiteit, de enorme zwavelstank uit alle heet water/modder poelen en de Maori cultuur in een echt nagebouwd Maori dorpje met live entertainment en een hangi (in de grond gekookt maal, erg smakelijk). Ook nog even een run down the luge (soort combi tussen karten en rodelen) gedaan en naar het Wai-o-tapu Thermal Wonderland met nog meer bronnen gereden.

Op de weg van Rotorua naar Waitomo (onze laatste bestemming voordat we weer terug naar Auckland gingen) zijn we gestopt op advies van een van mijn collegaatjes bij Kerosine Creek. Een warm water riviertje (2,2 km van de verharde weg af) die bijna helemaal on-touristisch is. Natuurlijk moesten we even zwemmen (hadden we de hele reis nog niet gedaan). Dat was een heel bijzondere ervaring waarna we met z’n drieën in de auto extreem naar zwavel stonken (lees= rotte eieren)

Zoals gezegd was Waitomo de laatste stop op onze trip. Een black water raft op een grote binnenband door de gloei worm grotten maakte de trip af. Inmiddels was het alweer dinsdag en moesten we zelfs een beetje voort maken om op tijd in Auckland terug te zijn. ’s Avonds hadden we namelijk een BBQ gepland met mijn huisgenoten en wat vrienden van werk/tennis/andere dingen. Nog snel even wat souvenirs geshopt in de stad en op het nippertje een bezoekje aan de Minus 5 bar gebracht. Was daar al geweest met Sjoerd en Jiska (een van de eerste verhalen) maar nu was de printer kapot en mochten we zo veel foto’s maken als we zelf wilden. (Normaal gesproken mag dat niet en kan je 1 foto kopen voor 30 dollar) Mooi meegenomen dus.

De BBQ was een groot succes met veel mensen. Iedereen die weet dat er een BBQ is nodigt zelf ook weer mensen uit, met tot gevolg dat het hele huis vol staat met vrienden van vrienden (hmm, klinkt beetje als Hyves). Zo doen de Kiwi’s dat.

Woensdag vlogen Sayida en Arnoud alweer terug naar Nederland. Op het vliegveld bleek nog even dat de tickets gecancelled waren omdat een of andere slimmerik had bedacht dat ze op de heenweg hun aansluiting in Kuala Lumpur hadden gemist (vanwege een grote vertraging in Amsterdam) en ze dus ook niet terug hoefden te vliegen. Dus geen vlucht over Kuala Lumpur, die overigens al overboekt was, maar na heel wat gedoe toch diezelfde avond via San Francisco terug naar Hollanda. Op het moment van schrijven hangen ze waarschijnlijk zelfs nog ergens boven de Atlantisch Oceaan. Conclusie:Vliegvelden zijn verschrikkelijke plaatsen….. om verschillende redenen. Mijd ze is mijn advies.

Ik moet er nu echt een eind aan breien. Het werk roept inmiddels alweer flink en de belangrijkste dingen staan in het verhaal. Er zijn echter nog wel 100 andere dingen die ik zou kunnen vertellen over onze 1700 km lange tour, maar die komen wel in volgende verhalen.

Wat ik wel nog even kwijt wil, waar ik in het echt niet helemaal aan toegekomen ben is:
Sayida: Cheers bro, ik vind je een tof wijf en heb genoten van onze trip, ey! Thanks for the many lol’s en ik hoop je snel weer te zien met m’n eigen persoontje…of non?!

Dikke kus en tot heel snel!
Caroline