Wandelingen op Waiheke

Afgelopen week heb ik vooral bij moeten komen van alle indrukken van de voorgaande weken, maar desalniettemin toch wat tripjes gemaakt. Zaterdagochtend met twee tennismaatjes (Dale en Tijana) en een huisgenootje van Dale, Eylem, naar Waiheke Island geweest. Degenen met een heel goed geheugen voor Maori namen weten dat ik daar al een keer geweest ben met Iris en toen de hele dag op het strand heb gelegen. Nu was het een iets actievere trip. De auto kon mee op de ferry die er vanuit een buitenwijk van Auckland een uurtje over doet om naar Waiheke (spreek uit wai-hie-kie) te komen dus we hadden iets meer bewegingsvrijheid dan wanneer we alleen de benenwagen tot onze beschikking hadden gehad.

Na een lunch en zoektochtje naar een plek om te overnachten hebben we ons op het woeste water van de Hauraki golf gewaagd in fel gekleurde kajakken. Twee uurtjes ronddobberen op prachtig helder water tussen rotstuinen en met een werkelijk adembenemende skyline van de stad op de achtergrond is niet echt een straf.

Naast de vele wandelingen, kajaktochten en fiets-tracks staat Waiheke ook bekend om zijn vele wijngaarden. Allemaal hebben ze een eigen bar, de een nog chiquer dan de ander. Tegen zonsondergang hebben we bij de jongste wijngaard van het eiland, Cable Bay genaamd, een werkelijk heerlijk rose (die zijn erg zeldzaam in Nieuw Zeeland) gedronken. Het was maar een klein stukje verder vanaf waar we een zonsondergang uit de boekjes hebben kunnen bewonderen. Om 6 uur gaat de zon al onder dus nog een hele avond voor de boeg.

Een volgend hoogtepuntje was toch wel de hottub bij ons hostel. Een heet water bubbelbad onder de sterren, hoe romantisch wil je het hebben?

Na een wandeling zondagmorgen en een rondrit over de rest van het toch nog best wel grote eiland (8000 inwoners) tegen zonsondergang met de ferry weer terug naar het grote eiland.
Zondagavond stond een concert van de hier ontzettend grote Brooke Fraser op het programma. Een van m’n collega’s wilde heel graag en natuurlijk vind ik het helemaal niet erg om als vrijwillig slachtoffer mee te gaan. Ik had al wel naar muziek van haar geluisterd, maar nu ben ik toch wel echt fan. Qua stijl lijkt het een beetje Norah Jones/Katie Melua, maar dan met een beetje meer inhoud. (Ik zeg niet dat de eerdergenoemde dames inhoudsloos zijn hoor!).

Woensdag een vrije dag gehad omdat het Anzac day was. De nationale herdenkingsdag gebaseerd op WO I, maar eigenlijk om alle oorlogen te herdenken. ’s Middags met huisgenootje Fleur en haar hele (Nederlandse) familie gekart. Erg leuk! Een geslaagd verjaardagsfeestje van Jacco maakte de drukke vrije dag af.

Het is nu bijna vrijdagmiddag en ik vertrek zo met Fleur naar haar ouders ten noorden van Auckland voor het weekend. Lekker even nergens mee bezig zijn en puur genieten is mijn doel.

Nog een kleine werktechnische opmerking die waarschijnlijk voor jullie niets zegt, maar waar ik heel blij mee was; Ik heb een bericht gekregen van de medische faculteit dat mijn PhD voorstel door die commissie goedgekeurd was. Dat betekent dat er nog maar 1 commissie te gaan is en dat ik even een klein vreugdessprongetje maakte omdat het er nu eindelijk van dreigt te gaan komen.

Ciao for now and catch you guys later!
x