Dansen op de vulkaan (Mt Doom)

Tja, in het land van hobbits, orken, dwergen en elven ontkom je niet aan plaatsen waar delen van de beroemde trilogie zijn opgenomen. Natuurlijk nu omgebouwd tot toeristentrekkende semi-attracties worden ze langs de weg al aangekondigd (of op internet geadverteerd, zie http://www.hobbitontours.com/) . Tot afgelopen weekend heb ik het boeltje nog aardig weten te vermijden, voornamelijk omdat de meeste settings zich op het zuider eiland bevinden, maar nu ben ik in twee dagen èn door Hobbiton gereden (waar de scenes in the Shire zijn opgenomen) èn heb ik op Mt Doom geskied.

Mt Doom, een combinatie van Mt Ngauruhoe (overall beeld van Mt Doom) en Mt Ruapehu (waar de scenes op de helling zijn opgenomen) liggen vlak bij elkaar in een verder relatief plat landschap. Het is dan ook geen wonder dat beide bergen vulkanen zijn. Mt Ngauruhoe is het klassieke voorbeeld van een vulkaan, een bijna symmetrisch gevormde cone met steile hellingen, maar Ruapehu is een wat ongewoner gevormde, nog actieve, vulkaan. 10 jaar geleden voor het laast uitgebarsten en in maart van dit jaar kwam er een modderstroom (lahar) af uit het kratermeer afkomstig. En nu weer het populairste skigebied van het noorder eiland waar ik mij dit weekend ook op gewaagd heb. Lekker veilig idee he?!

Met prachtig weer was het een imposant gezicht om de vulkanen in het vroege ochtendlicht te zien wachten op de grote stroom weekendskiers die er in het winterseizoen massaal naartoe trekt. Ski’s, schoenen en stokken -voor een prikkie gekocht op de Trade Me website- in de aanslag en de dag kon beginnen. De lucht was strak blauwe en er was geen zuchtje wind, maar o zo koud (!) toen we begonnen aan onze tocht de Whakapapa kant van de berg op, al voor 9 uur ’s ochtends. Met de hand werden de liftpassen gecontrolleerd en na opgesteld te hebben gestaan in rijen van 10 werden we per twee naar de ingang van de lift gedirigeerd (hoezo automatisering?). Een stoeltjeslift zonder ding om je voeten op te zetten. Je benen bungelen dus (met de zelf aangepaste bindingen, ooow als dat maar goed gaat) vrolijk in de lucht. Hoewel de berg er prachtig uitzag en het leek alsof er meer dan genoeg sneeuw lag was het een waar stenenfestijn (arme skietjes). Ook was het zo koud dat de sneeuw compleet bevroren was en het een groot ijsvlak leek, gelukkig werd dit in de middag wel beter en kwam de welbekende ‘papsneeuw’ tevoorschijn.

Hoewel het de volgende dag weer kraakhelder was toch maar besloten om heel relaxed niet te gaan skien, maar een beetje te wandelen rond Lake Taupo waar we overnachtten in een bach (spreek uit betsj = NZ buitenhuis, op het zuider eiland crib genaamd) van een van m’n tennismaatjes. In Taupo een poging gedaan om met een golfclub een golfbal (ik kan het niet golfen noemen, dat zou een belediging voor de sport zijn) in een gaatje op een drijvend vlot 102 meter verderop te slaan. Wat een afgang! Heb werkelijk 20 keer over de bal heen geslagen toen ik maar ging proberen of ik misschien een linkshandige golfer was, en wat bleek, de tweede keer was het al raak! Niet in het gaatje uiteraard, maar de bal was van de tee en dat vond ik al een hele prestatie.

Op de weg naar huis nog een paar tussenstops gemaakt bij een waterval en een thermal area (Craters of the Moon). Echter niet zo imposant als Wai O Tapu wat ik met Arnoud en Sayida heb bezocht, maar toch blijft het vreemd om overal stoom uit de grond te zien komen en kokende modderpoelen te zien bubbelen.

Zondagavond moe maar zeer voldaan weer terug in m’n huisje in Auckland. Lang zal ik daar niet meer wonen want ik heb besloten samen met m’n vrouwelijke huisgenootje, Fleur, te vertrekken en op zoek te gaan naar een appartementje. Over zo’n 6 weken, als ik terug ben uit Hong Kong, zullen we onze plannen gaan uitvoeren (en het de rest van de huisgenoten vertellen…)

Komend weekend ga ik weer skien! In hetzelfde gebied, maar nu aan de andere kant van de berg (Turoa). Omdat er niet zulk goed weer voorspeld is en ik met mensen ga die allemaal niet kunnen skien heb ik maar besloten om te gaan snowboarden. Kijken of ik die skills een beetje kan verbeteren…

Vorige week nog een Hat & Wig party gehad, en natuurlijk vond ik een gewone pruik of hoed/pet niet leuk dus moest ik me weer uitsloven…pfft, ik ben soms zo vermoeiend. Zie foto’s voor het resultaat…een vijver.

O ja, en tussendoor werk ik ook nog een beetje.

Toedeledoki maar weer! (dit keer gelukkig wel weer wat foto’s en waarschijnlijk over een paar dagen nog wat meer)