Whips and Spurs

Ik ben alweer bijna twee maanden terug in Nieuw Zeeland en ik voel me al weer helemaal Kiwi. Doordat er zoveel leuke dingen te doen zijn in de zomer is het moeilijk om het niet naar je zin te hebben. En het allermooiste...alle toffe dingen zijn ook nog eens gratis!

Zo zijn er in een aantal verschillende parken in de stad grote opblaasschermen waar films gedraaid worden (Movies in the park). Op z’n Kiwi’s gaan we daar dan heen met een groot picnic kleed en beladen met alles wat eetbaar is op een klapstoeltje (of op de grond) zitten genieten van de film. Met Miranda en m’n tennis maatjes zijn we tot nu toe maar naar 1 park geweest waar allemaal Nieuw Zeelandse films worden gedraaid. We hebben Whale Rider, Sleeping Dogs en Goodbye Pork Pie al gezien en misschien morgen (als het weer een beetje goed blijft) The World Fastest Indian.

Twee weken geleden was er ook het Mission Bay Jazz Festival. Daarbij wordt de hoofdstraat (boulevard) van Mission Bay afgezet en spelen minstens 30 verschillende Jazz bandjes de hele avond lang. Met de zee en Rangitoto eiland op de achtergrond is het t perfecte decor voor een romantische avond.... als je daar natuurlijk als stelletje kan zitten. In mijn geval kwam het neer op heel hard denken dat Arnoud naast me zat wat ook wel een beetje werkte.

Dan hadden we ook nog de Starlight Symphony in het Domain vorige week. Dat is een toegankelijk klassiek concert met een groot symphonie orkest en een gigantisch koor. Wederom kwam de picnicmat weer uit de kast en onder het genot van een burger (omdat de keukenkastjes nu toch echt leeg waren) en een stuk chocoladetaart hebben we genoten van een lasershow op Lord of the Rings muziek en een fantastisch vuurwerkspectakel.

Met m’n werk/studie gaat het ook goed. Ik heb afgelopen vrijdag m’n allereerste proefpersoon gezien dus de kop is er nu echt af. Was wel spannend want je kan voorbereiden wat je wil, maar pas als de eerste patient voor je neus staat leer je wat er moet gebeuren. En dat is nogal veel! Maar met een goede voorbereiding moeten de volgende 499 ook wel lukken. Verder komt m’n eerstejaars review eraan in Mei en dat is nogal een stressfactor. Het is een soort van voortgangsgesprek waarbij de commissie kan besluiten je project (de hele PhD dus) af te kappen omdat het nergens naartoe gaat. Een deel van het review is een literatuuronderzoek van zo’n 50 pagina’s waar ik nu dus als een gek mee bezig moet. Daarnaast moet ik ook zoveel mogelijk proefpersonen verzamelen en ervoor zorgen dat alles in Nederland op rolletjes loopt voor het moment dat ik daar weer heen kom voor de analyses. Beetje druk dus, maar druk is goed, dan gebeurt er tenminste wat!

Na m’n stressvolle vrijdag met die eerste patient stond er op zaterdag een fantastisch evenement op de planning. Ik ging namelijk met 6 anderen (weer van de tennisclub) naar de openingsdag van de Auckland Cup races. Paardenrennen dus. Ik was nog nooit op een racebaan geweest en wist niet zo goed wat te verwachten. Gelukkig had ik me wel een beetje ingelezen en me heel verantwoord in een modieus race-jurkje gehesen. Hoedje erbij en klaar is kees. Wat was dat een geweldige ervaring! Iedereen was heerlijk opgedoft, mannen in pak met hoed (niet allemaal), vrouwen in prachtige jurken met de meest fantastische hoofddeksels en maar champagne drinken. Bij paardenraces hoor je te gokken schijnt, nou met een 2 dollar inzet kan je hartstikke veel lol hebben! Ik heb uiteindelijk zelfs 12 dollar winst gemaakt! Woehoe twee hele drankjes! Allemaal te danken aan mijn paardenkennis...ahum.
Na afloop van de races was er nog een feestje genaamd “Whips and Spurs” waar we naartoe mochten met onze members kaartjes (via via). Ontzettend leuke avond gehad die niet eenst zo heel laat eindigde (omdat we zo vroeg al begonnen waren)

Zondag weer getennist. M’n enkel doet het weer dus nu moet ik maar hopen dat ik snel terug in vorm ben want de clubkampioenschappen zijn in volle gang en daar moet natuurlijk gepresteerd worden. De competities zijn bijna afgelopen en mijn Caro Reserve team heeft het goed gedaan. We staan nu 3e met een kans op de 2e plek. Maar mijn Chelsea Cup team doet t niet zo goed op de ena laatste plaats. Ik heb welgeteld 2 wedstrijden voor dat team gespeeld omdat ik toen dus m’n enkel verzwikte maar ik hoop dat we daar nog wat puntjes bij kunnen sprokkelen in de laatste paar wedstrijden.

Dan staat er nu een fantastische reis op het programma. Over twee weken vlieg ik voor 6 dagen naar Tonga om daar met de Rotaract club te gaan helpen in het Centre for Women and Children en het ziekenhuis. Tonga is een eiland in de Pacific op 3 uur vliegafstand van Auckland. Ik zal jullie nu nog niet te lekker maken hiermee, dat komt wel met m’n volgende bericht...

Voordat ik vertrek is het nog wel even bikkelen hier dus voor nu toedeledoki en tot de volgende keer! Ben benieuwd naar de NL (en rest vd wereld) verhalen, dus kom maar door!

x Caroline