Aardbevingen en vulkanen

Weer dik een week voorbij en weer veel beleefd zo’n 20.000 km bij jullie vandaan. Vorig weekend heb ik bij Wayne, mijn supervisor, gegeten, hebben we een poging gedaan om naar het gratis Jazz Festival te komen en de Queen Mary II uit zien varen. De hele stad stond op z’n kop voor een cruiseschip dat uitvoer. Alle wegen die ook maar iets met de haven of de kust te maken hadden stonden vast. Verkeer werd omgeleid en het duurde zo’n 2,5 uur om een stukje van 3 km af te leggen naar huis. En dat voor zo’n stomme boot!

Ik heb deze week 3 keer getennist. Eerst met Robbie, die vond dat ik toch zeker wel Caro Bowl Reserve kon spelen (het op een na hoogste niveau, geeft wel aan hoe groot de sport hier is, not!) en met een beetje geluk kan ik aankomende zaterdag daarmee beginnen. Verder ben ik binnengeloodst in een soort van jongerengroep van de tennisclub (PLTC) en heb ik daar al twee keer meegespeeld. Erg gezellig, en ook nog eens handig want een van mijn tennismaatjes werkt op het International Office van de Universiteit waar ik zo af en toe nog wel eens problemen mee heb, en zij eiste dat ik haar in zou schakelen als dat weer dreigde te gebeuren. Mooi meegenomen dus. Overigens moest ik wel even wennen aan de ondergrond (soort van kunstgras, maar dan heel erg kort en praktisch zonder zand) en aan de manier van tellen. In plaats van gewoon te zeggen dat het bijvoorbeeld 15-40 staat in een game hoor je een grom met Five-Four. Het is blijkbaar teveel moeite om het hele getal te zeggen. Het duurde dan ook even voor ik doorhad hoeveel het stond, maar nu kan ik aardig meekomen. Ik ben er wel achter dat ik de chicste en duurste club heb gevonden in de hele stad maar door alle kortingen die je als lief lachend meisje krijgt hier is het wel gewoon goed te betalen. Ik ben nu dus weer ouderwets aan het Tannischen!

Inmiddels heb ik mijn working/holiday permit, dus ik mag hier legaal geld verdienen het komende jaar. Nu nog even op mijn NZ sofinummer wachten en het geld mag binnenstromen. Bij de universiteit is het echter nog steeds niet helemaal duidelijk of alles goed geregeld is. Hoewel ze elke keer zeggen “ No worries” ben ik er toch nog niet helemaal gerust op dat ik ook echt kan blijven. Met een beetje geluk is dat eind deze week wel uitgezocht.

Nog even een spannend verhaal; afgelopen woensdagavond zijn er 3 aardbevingen geweest in Auckland. Variërend van 3,5 tot 4,6 op de schaal van Richter. Ik heb er niets van gemerkt (stond op de tennisbaan) maar m’n huisgenoten zagen het huis bewegen. De volgende dag op m’n werk was een van m’n collega’s (die graag vulkanen beklimt en zichzelf wel bijna een vulkanoloog noemt) ervan overtuigd dat die aardbevingen een voorbode van een vulkaanuitbarsting waren. Niemand die hier geschokt reageerde hierop en niemand die zich zorgen maakt. Dus dan doe ik dat ook maar niet.

Zaterdag ben ik nog even letterlijk aan de haak geslagen. Ik liep op het einde van een pier vlak naast de Harbour Bridge om zo een mooi uitzicht te krijgen op deze brug. Hier stonden allemaal vissers maar ik voelde me redelijk veilig ver uit hun buurt. Echter ik had niet in de gaten dat er op de grond een oude lijn met haak lag waar ik met m’n ene voet achter bleef haken. Vervolgens vloog de haak die daaraan zat in mijn rechter kuit. Niet echt tof. Maar na een loopje naar de apotheek om ontsmettingsmiddel te halen viel het allemaal reuze mee en is er niet meer zichtbaar dan een klein puntje.

Zaterdagmiddag had ik afgesproken met een Nederlander die bij PWC werkt hier. We hebben een drankje gedaan, wat gegeten en ’s avonds naar het Auckland Domain (park) waar een groot gratis concert was. Het Skycity Starlight Symphony. Zo ontzettend veel mensen! Allemaal op picknick kleedjes met eten en drinken en heerlijke easy listening muziek van Mozart tot Queen. Als afsluiting een adembenemende vuurwerk- en lasershow maakte de avond compleet. Samen met wat collegaatjes kunnen we nu al een hele Nederlandse kolonie oprichten hier.

Gisteren ben ik met Iris, meisje uit Groningen die voor een half jaar ook op het Liggins werkt, naar Waiheke Island geweest. Een half uurtje met de boot vanuit de haven van Auckland. Eigenlijk wilden we naar het surfersparadijs Piha, maar daar ging maar 1 bus per dag heen, en laten we die nou net gemist hebben (hij ging om 8.30 uur) dus moesten we maar een alternatief bedenken. Uiteindelijk hebben we de hele middag op het strand gelegen, schelpen gezocht (voor in m’n schatkist) en genoten van het weer. Zie hieronder voor enkele kiekjes.

Dat was het wel weer even voor nu. Deze week staan er niet zo heel veel spannende dingen op de agenda, maar er gebeurt vast wel genoeg om volgende week weer een mooi verhaal te kunnen schrijven.

Ciao for now!

Caroline