Schaatsen, klimmen, 4WD

Kia Ora!

Hoe Nederlands is schaatsen? Met het WK in Salt Lake City (toch al snel zo halverwege NL en NZ) in gedachte ben ik afgelopen woensdag met mijn huisgenoten en nog wat vriendjes en vriendinnetjes van ze gaan schaatsen! In een ijshal wel te verstaan (ParadICE) maar het was er wel degelijk koud en glad. Hoewel ik al jaren niet meer op ijzers gestaan heb en al blij ben als ik overeind blijf, stal ik toch wel een beetje de show. Ik was bijna de enige die het wel eens eerder gedaan had EN…. Ik kon achteruit! (Ohhh!) Misschien gaan we er een gewoonte van maken en kom ik terug als een dansende ijsster o.i.d.

Mijn eerste missie hier is al bijna geslaagd. Dat was het introduceren van het eten met elkaar in plaats van ieder zijn eigen maaltje koken na elkaar en dan een heleboel overhouden en weggooien (zonde en duur en veel gedoe). Maandag ben ik begonnen met Warrick samen (een van m’n huisgenoten) en dinsdag volgde Fleur al (de ½ NL-se) en sinds vrijdag eten we met z’n vieren. Mooie vooruitgang voor de eerste week. Ik heb ze nog niet alle Nederlandse gewoontes kunnen opdringen, maar het gaat de goede kant op. Voorlopig moeten we nog wel maar 1 keer in de week boodschappen doen (voor de hele week dus) en moet je aan het begin van de week bedenken wat er gegeten gaat worden en wie er wanneer mee-eet en wie wanneer gaat koken. Dat gaat nog wel veranderen, maar ik moest mijn huisgenoten even de kans geven zelf wat te bedenken. Ik kan natuurlijk niet zomaar komen vertellen hoe alles werkt. Dat doe ik wel als dit plan na een week toch niet zo heel goed blijkt te zijn. Maar dan hebben ze in ieder geval het idee gehad dat ze zelf hebben meegedacht.

Zaterdagochtend ben ik op auto-jacht geweest met Warrick die precies weet waar de beste dealers zijn. In Auckland zelf is een auto niet heel erg nodig. Ik kan met de bus van en naar werk, maar lopend is het ook wel te doen (40 minuten, is kort hier). Aangezien fietsen hier nog steeds levensgevaarlijk is, was dat toch niet zo’n heel goed idee en omdat ik toch zo af en toe wel wat meer van het land wil zien dan de route tussen huis en werk is een auto onmisbaar. Ze zijn niet zo duur, benzine is nog veel goedkoper (de helft van wat het in Nederland kost) en werkelijk iedereen heeft er een. Ik nu dus ook! Mijn eerste eigen auto! Een blauwe Suzuki Escudo, 4 WD. Echt zo cool! Het was eigenlijk de eerste auto waarin ik echt geïnteresseerd was en een testrit in gemaakt heb.
Hoewel deze testrit mijn eerste ervaring was met een stuur aan de verkeerde kant van de auto en schakelen met je linkerhand heb ik het nu wel aardig onder de knie geloof ik. Ik heb de auto gelijk meegekregen (hebben hebben hebben) maar hij moet nog wel terug voor een grote schoonmaakbeurt (was nog niet gebeurd toen ik hem kocht omdat hij de vorige dag pas was binnengekomen) dus totdat hij helemaal mooi glimmend en strak eruit ziet, zet ik geen foto op de site. Komt wel bij m’n volgende berichtje.

Zaterdagavond was de opening van het Auckland Festival, een groots cultureel festival van twee weken waarin door de hele stad allerlei soorten optredens, theaters, concerten en voorstellingen zijn. In het Domain (park) was een grote vuur(werk) show van Group F, een Franse formatie die onder andere de Eiffeltoren wel eens in brand heeft gezet en de opening van de Olympische Spelen van vuur effecten heeft voorzien. Dit was zo indrukwekkend! Het was kunst! Een half uur durend spektakel van vuur, muziek, vuurwerk en ritme, geweldig. Voordat alles begon hebben we in het park gepicknickt met 4 Nederlanders, 2 Duitsers, 2 Iranezen een Kiwi en 60.000 andere mensen. Het was een heerlijke zwoele zomeravond met een fantastische sfeer.

Vandaag, zondag, ben ik samen met Iris naar het eiland Rangitoto geweest. Dat is de jongste vulkaan van Auckland en is zo’n 600 jaar geleden uitgebarsten. Er gaan diverse Maori legendes over dit eiland dat er vanuit elke hoek hetzelfde uitziet (bult met twee zijbultjes) Het eiland lijkt bedekt te zijn met alleen maar groen en bos, maar als je er rondloopt blijkt alles te staan op een gitzwarte ondergrond van vulkanisch gesteente. Enkele lava-grotten waar je doorheen kan lopen zijn open voor publiek en een 2,5 uur durende tocht door de bossen voert je naar flink wat mooie uitkijkpunten. Het was wel een dag klimmen en klauteren op m’n gympies, want de bergschoenen die ik eigenlijk zaterdag wilde kopen zijn even in de wacht gezet doordat ik het toch wat leuker vond een auto te kopen. Nu doen mijn voeten pijn! Eigen schuld dus.

Op werkgebied is er momenteel niet zo heel veel te melden. Ik heb mijn voorstel afgemaakt, wacht nu op goedkeuring van m’n supervisor voordat het naar het hoofd van de afdeling gaat en verder naar de faculteit en universiteit. Deze week moet er weer wat meer duidelijk worden. Maar meer daarover in een volgend bericht (denk ik)

Voor nu, welterusten (of niet, als je dit op een ander moment leest) en tot volgende week!

Kus Caroline

PS. Ik denk dat de foto’s in twee sessies komen (eerst die van mezelf en daarna die met Iris’ camera gemaakt zijn) dus het kan de moeite waard zijn de site nog een keer te checken…